Επιστρέφω από ένα σύντομο διάλειμα 3 μηνών, στο χρόνο που μας πέρασε αναλώθηκα σε ένα καρο αφηγηματικες πράξεις, ηρωισμούς, ήπιους ποτισμούς, δες πως ίνες και ιστορίες για αχρίους. Ξέρετε το να συμβαδίζεις σε μια ακραία και αμφίδρομη κοινωνία όπως η ελλήνική έχει ως αποτέλεσμα το ξεσκαρτάρισμα, το τροχαίο θαυμαστηκό (κίτρινη πινακίδα σε σχήμα τριγωνοειδές με ελαφρώς σκουρόχρωμο περίγραμμα ), λοιπόν είτε σε βγάζει από το παιχνίδι και σου ζητάει και τα ρέστα , είτε επίβιώνεις εις βἀρος κάποιου δεύτερου ή τρίτου, ή, άν έχει καλώς, επιβεβαιώνεις το ποιός είσαι.
Εγώ δεν ξέρω ποιός είμαι. Μαθαίνω. Κι όσο μεγαλώνω άλλο τόσο θα μαθαίνω κι όσο μαθαίνω τόσο θα σας καβουρντίζω τα κεφάλια. Υγρόν πύρ, έφλεκτες ουσίες που κωλάζουν τους εγκεφαλικούς νευροδιαβηβαστές σας και άνευ χημικής προδιεργασίας. Γιατί;
Γιατί η Γνώση σήμερα δεν έχει οπορτουνίστικο χαρακτήρα και δεν περιμένει ώντας μήλο στον κήπο της Εδέμ. “Το φάγαμε δικέ Μου το μηλαράκι σου και θέλουμε κι άλλο.” Τάδε έφη Adam. Μετά γύρισε προς την Εύα και φίλησε με στοργή την κοιλίτσα της εκφράζοντας έτσι με γλυκό τρόπο την ευγνωμοσύνη του προς το στομάχι της καλής Ευούλας (που την διέφθειρε ένα βρωμόφιδο, ο διάολος), και έτσι ο Adam κατάφερε να μυειθεί στη γνώση και στα μυστήρια του σὐμπαντος.
Όσο συνέβησαν αυτά στον κήπο της Εδέμ, η αλεπού του Αισώπου προσπαθούσε να φτάσει ένα τσαμπί σταφύλι. Δυστυχώς όπως γνωρίζουμε όλοι δεν τα κατάφερε και αποκάλεσε τα σταφύλια άγουρα. Και μα τον Τουτατίς (όχι δεν είμαι γαλάτης, αλλά το χω βάλει στα post it μου, με τα πράγματα που πρέπει να κάνω). Ξανά μα τον Τουτατίς, τα σταφύλια ήταν όντως άγουρα και κρεμαστάρια. Ο μήνας ήταν Δεκέμβρης βλέπετε, Ο Αδάμ πηδιόταν παραδίπλα με την Εύα μέσα σε ένα καφάσι μήλα Ζαγορίν. Γιατί όταν πέσανε στη Γή, οι έκπτωτοι θέλανε να τρώνε μήλα και φίδια. Ε, πέσανε στο Πήλιο, να τρώνε μήλα και φίδια με το τουλούμι. Αφού τελείωσε και ο Adam μετά των πολλαπλών οργασμών της συντρόφου του Εύας, καπνίζοντας ένα τσιγαρλίκι, αποκρίνεται στην αλεπού: πως η εποχή δεν είναι κατάληλη και δεν ευδοκιμεί εδώ το σταφύλι και άλλες τέτοιες μπούρδες. Τυπικά της έλεγε να πάει πιο κει γιατί τους ενοχλούσε ο θόρυβος της ουράς της όταν ερχόταν σε επαφή με το έδαφος, και αυτό αποσυντόνιζε την Εύα από τους φαλλικούς παφλασμούς που προτιμούσε .
Η κακόμοιρη η αλεπού κατέβηκε στην Αθήνα. Είχε συμπαιράνει ότι τα σταφύλια τον δεκέμβρη είναι άγουρα και κρεμαστάρια, είδε τον Αδαμ να πηδάει την Εύα και τόσο από το σοκ των εικόνων κι άλλο τόσο από τις σκέψεις, έχανε τον ύπνο της. Είχε αυπνίες το αλεπουδάκι μας. Ε με τέτοιο καιρό που να κοιμθεί κανείς, όλοι έξω και στο στο σορολόπ το είχαν ρίξει.
Ως δια μαγείας κατέληξε τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου μαζί με ένα κάρο πιτσιρικάδες που το προηγούμενο βράδυ τα είχανε σπάσει κυριολεκτικά, να απολαμβάνουν παρέα το πρωινό τους τσάι βουνού στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής.
Η αλεπού πέταγε μήλα στους μπάτσους.
Απότερος σκοπός του περιτυλιγμένου αυτού τρίλεπτου αφηγήματος είναι να τονίσει τη σημασία της γνώσης και να αφυπνίσει με συμβολικό τρόπο στους νέους το εξής quote:
Η Γνώση αποτελεί εφόδιο [σκέτο ] και όχι εφόδιο για έφοδο.
Sur La Plage - Deux Filles
Download mp3 (Save_Link As)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου