1.5.14

Πηδός Πανός ή Σκαίρομαι και Γράφω



Ο Πάνας ο κοπανιστός, 
ο πλουμιστός καυλιάρης, 
αγάπησε τη Σύριγγα. 

Mιαν νύμφη έμορφη, 
κόρη του ποταμού Λάδωνα. 

Η καύλα του αστείρευτη και η μάπα του τραγίσια, 
εφόβισαν τη Σύριγγα και την εκυνηγούσαν. 

Ορμώμενη κι ανύμπορη η νύμφη ´κλειπαρούσε, 
έλεος τον σάτυρο για λυτρωθεί. 

Εισάκουσε κραυγές και σκούξες, ο Λάδωνας ο ποταμός, 
που δεν αντιστστεκότανε σε κάλλη και τερτίπια. 

Μετέτρεψε τη Σύριγγα σε μια καλαμιά. 

Φτάνοντας ο σάτυρος τρελός απο την γκαύλα, 
ξενέρωσε που η γκόμενα, του έγινε κλαρί. 

Αρχίνησε και το σπάγε, 
οικτρά με τις οπλές του, 
μα γρήγορα κατάλαβε πως έκανε ζημιά. 

Στενάχωρος πως έφθειρε την ίδια του την στύση, 
άρχισε και εφίλαγε της καλαμιάς τα᾽πομεινάρια, 
σπαράζωντας και κλάιγοντας και ρίχνοντας λιγμούς.

Μα νά σου που το σφύριγμα και ο πόνος των λιγμών του, 
παινέψανε το ξύλο 
που τοκαν να ηχεί.


Σύριγγα [ εκ του αρχ. συρίττω = σφυρίζω ]


--------------------------------------------------------------------- 17. 4. 2014 / ΛΙΒΥΚΟΝ -


Η μεγαλόπνευστη παραμία-μέρα πανσέληνος, αναδίζουσα εν υδρατμών υγρών, μετέωρων και φουσκωτών ωσάν γίδια προικισμένα - με ευρήκε παντόπορο σε ένα σκυλοπνίχτη. Κάπου μεταξύ 2 μικρο-κόμβων ανατολικών,  με 3 μποφόρια Γραίγο στη μέση του Λιβυκού πελάους με πλού ατελεύτητον, γλυκόν, ως προς την νήσον Ωγυγία.

Την ώρα που εμφανίζοντο, χοντρή και πλουμιστή, κατάλευκη η Σελήνη, μνημόνησα στα λογικά βουνοπλαγιές και κουδουνιές μιας γης αγαπημένης. 

Η λέξη σκάρος έφτασε απο το υπερπέραν για να με λιγώσει.


Ο ασύρματος ραδιοπομπός και ο αφόρητα φορητός φούρνος μικροκυμμάτων, ΝΟΚΙΑ Ν80, κάλεσε στα κεντρικά της βάσης δεδομένων. Εντός ολίγόλεπτης αναμονής και ολίγων επεξηγήσεων, κύρηκας ελάλησε. Kαι χάρη στον Μπάμπη που φέρνει Νιότη, το σήμα δόθηκε νωρίς και οι αμαρτίες του ημιμαθούς χάθηκαν απτά · 

σαν τ'αστρα που σβολώθηκαν τη λάμψη της σελήνης.


Το σήμα διελάλησε πολλές πληροφορίες:

-  Σαν πρώτη έδωσε όνομα σε έναν ιχθύ.

(Ι)
σκάρος
(scarus). Γένος φαρυγγόγναθων ψαριών της οικογένειας των Σκαριδών. Περιλαμβάνει ψάρια μέτριου μεγέθους, με σώμα συμπιεσμένο στα πλάγια. Τα δόντια τους είναι κολλημένα στα σαγόνια τους, τα οποία δίνουν την εντύπωση ράμφους. Στο χαρακτηριστικό αυτό και στο ζωηρό χρωματισμό τους, οφείλουν την κοινή ονομασία τους παπαγάλοι της θάλασσας. Τα ψάρια του γένους σ. ζουν κυρίως στον Ατλαντικό και κατατάσσονται σε 10 είδη. Στις ελληνικές θάλασσες ζει ο σ. ο κρητικός, που έχει 45 εκατ. μήκος και τρέφεται με φυτικές ουσίες τις οποίες μάλιστα μηρυκάζει. Οι κρητικοί σ. ήταν περιζήτητοι στην αρχαία Ρώμη, όπου τους τρέφανε σε ενυδρεία. Γενικά οι σ. έχουν εύγευστη σάρκα και είναι, ίσως, το μόνο ψάρι, κατάλληλο κυρίως για ψήσιμό στα κάρβουνα ή τη σκάρα, που ψήνεται χωρίς να του αφαιρεθούν τα εντόσθια, που είναι ιδιαίτερα εύγευστα.



[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαρ- τού σκαίρω «χοροπηδώ, πηδώ». Το ψάρι ονομάστηκε έτσι λόγω τών ζωηρών κινήσεων που κάνει].


-  Σαν δεύτερη περίεργα, ανέφερε ένα ποίμνιο.

(ΙΙ)
ο, Ν [σκαρίζω]
η έξοδος ποιμνίου σε βοσκή, κυρίως τη νύχτα, καθώς και η κατάλληλη για βοσκή ώρα και η ίδια η βοσκή («και σαν νυχτώσουν τα βουνά και πάει αυτός στο σκάρο», Κρυστ.).

-  Σαν τρίτη και καλύτερη, ρημάτισε τους λόγους.

(ΙΙΙ)
-ους, τὸ, Α
το πήδημα, ο σκαρθμός*.
[ΕΤΥΜΟΛ. Μτγν. τ. σχηματισμένος από το θ. σκαρ- τού σκαίρω «πηδώ, σκιρτώ»].

Θυμούμενος ευθής, τους ήχους της πατρίδος, τους παραπάνω λογισμούς και τις αφηρημάδες, έδωκα μια και εσκάρωσα τον εύγλωτο ειρμό. Εκείνον που με λόγια ολίγα αφορά: τα ψάρια και τα γίδια, θεούς βουνά και πάντοτες, τους δόλιους ψηφοφόρους.






Θυμήθηκα και του Πανός, την αστείροσύνη.
Που "πήδηγμα" στην Σύριγγα δεν τουμελε να ρίξει.

Ούτε κι εγώ εσκίρτισα απάνω στο βαπόρι.
 Λησμόνισα τους ήχους τους παλαιούς...

 ... και να σου η Ωγυγία.
------------------------------





Απόφθευγμα και αλήθεια μέγιστη, πως το κλαρίνο μας τρυπά...
[ σταχυολογώ και σας αναμπαίζω μερικούς ωραίους σκάρους ]




[ οσάν τα ψάρια του νοτιά που πολεμάν στα δίχτυα ]


Δεν υπάρχουν σχόλια: